In 1920 stapte de Surinaamse schrijver Anton de Kom op een schip naar Nederland, waar hij in 1934 Wij slaven van Suriname publiceerde, een prachtig boek over de geschiedenis van Suriname. Anton de Kom werd gevolgd door de geheime dienst, opgesloten, zijn boek werd gecensureerd en verboden, maar hij was niet alleen: in de jaren twintig en dertig stapten er overal in de Caraïben en Noord- en Zuid-Amerika schrijvende nazaten van tot slaafgemaakten op schepen, om de wereld het verhaal van hun voorouders te vertellen. Schrijvers zoals Zora Neale Hurston, Langston Hughes, Claude Mckay, Aimé Césaire en Léon-Gontran Damas. In hun boeken komen namen en begrippen voor die je ook kunt vinden in de geschiedenis van Suriname. Namen van goden, dansen en muziek, die ooit over de oceaan meereisden met tot slaafgemaakten op slavenschepen. Veel van deze schrijvers werkten alleen, maar in een archief in Amsterdam ontdekte Raoul de Jong een bewijs van het feit dat deze schrijvers elkaar hebben gekend.